Hafta sonu tatilinin ilk gününde sizlerle siyaset yapmak, gündemin yoğun ve ağdalı trafiğinde yol almak istemedim bugün. Bugün biraz da sanatsal ve edebi bir yazı olsun istedim. Bu yüzden de yazmak yerine yıllar önce kaleme aldığım bir şiirimi sizlerle paylaşmayı daha uygun buldum.
Bir kağıt, bir kalem
Düşünüyorsun, bilmiyorsun
Yapmak istediğini
Anımsamıyor, zorluyorsun belleğini
Birkaç silik anı anımsayabildiklerin
Belleğini mi yitirdin ne…
Karalamaya, çiziştirmeye çalışıyorsun
Birkaç dize, birkaç beyit
Olmuyor!
Korkuyorsun kendinden, belleğinden
-Yersiz bir korku-
Delirtiyor seni anımsayamamak..
Elindeki cigaranın bile
Elinde bulunmasının nedencesi
Bilinmezlikler arasında
Somut olmaktan çıkıp
Soyutluğa bir geçiş döneminde gibisin
Belleğini mi yitiriyorsun,
Yitirmekten mi korkuyorsun…
Hayır, böylesi olamaz
Şu anda bunları düşünüyorsun
Bütün belleğinde varsın
Ve sen ki,
Şu anda yaşıyorsun
-Nasıl yaşamaksa-
O halde yitirmemelisin belleğini…
ÖNEMLİ NOT: Bu sayfalarda yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşlerdir.