Saniye BAŞKAN- Mesleğe çıraklıktan dahil olduğunu belirten Türk, “Biraderlerim bir zanaata yöneldi. Onlar yorgancı oldu. Ben yorgancı olmak istemedim. Bu iş dikkatimi çekti. Benim çocukluğumda terzilik popüler meslekler arasındaydı. Bu işi hep zevkle ve istekle yaptım. Hiç pişman olmadım. Bu işten emekli oldum. Ama hala çalışmaya devam ediyorum. Çünkü çalışmayı çok seviyorum. Bırakmaya da hiç niyetim yok” ifadelerini kullandı.
“MESLEKLERİN EN ZORU TERZİLİK”
Eski mesleklerin içinden en zorunun terzilik olduğunu söyleyen Yılmaz, “Benim on yılım bu işte çırak olarak geçti. Doktor olmak için beş altı sene okul okuyorlar ama bir terzi olmak için yıllarını vermen gerekir. Usta olmak bu işte çok kolay değil. Ben on senenin sonunda kendime güvenmeye başladım.
Başlarda sürekli destek alıyordum. Ben de ustama soruyordum. Ben bir takım elbise dikmek için günlerimi verirdim. Şimdi terziler akşamdan sabaha bir ürün yapıyor. Evet eli hızlı olabilir ama nitelik de çok önemli. Benim diktiğim ceketlerin vatka kısmı yıllar geçse de bozulmaz, sağlam kalır. Bunun da sebebi işçilikten kaynaklı. Şimdi dikilen kıyafetlerin sağlamlığı pek olmuyor” ifadelerini kullandı.
Meslekte artık çırak yetişmediğini ifade eden Yılmaz, “Benim yanıma on yıldır çırak gelmiyor. Bu iş unutulmak üzere. Yeni nesil bu işe ilgi duymuyor. Terzilik ağır ve bir o kadar da zor bir iş. Gençler bu yüzden tercih etmek istemiyor” dedi.
“BU İŞ ÖZGÜRLÜK”
Ömrünü mesleğine adayan Yılmaz, “Mesleğimizin güzel yanları özgürsün. Patron gibi bir kavram bizde olmuyor. Kendi işini yapıyorsun. Kimseden emir almıyorsun. Ben para için iş yapmıyorum. Önemli olan insanlık ve merhamet. Bu işin eski zamanlarda tadı varmış. Şimdilerde pek tadı kalmamış.
Bazen dükkanımda hatıralara dalıyorum. 1972 yılında 46 bin liraya araba almıştım. Terzilik yaparak kazandığım para ile aldım. O dönemlerde araba alabilmek büyük lükstü. Terzilik o dönemlerde çok iyi bir meslekti. Kazancı da çok iyiydi” sözlerini kaydetti.
