Bazen hayat herkese aynı şansı vermiyor. Kimileri güllük gülistanlık yaşarken kimileri de bu dünyanın yükünü omuzlarında taşıyor. Bazı yükleri görürken içimiz parçalanıyor. Ne diyeceğimizi bilemiyoruz. Sadece içimiz parçalanıyor. Ama bazılarının bu yükü hafifletebileceği güce sahip olduğunu biliyoruz. Bizler de o gücü olanlar ulaşıp yükü ağır olanların yükünü hafifletmek için sanırım bir adım atmalıyız. Sanırım bu görev de biz basın camiasına düşüyor. Bunların farkında olup adım atan birçok gazeteci arkadaş biliyorum. Yaptıkları haberlerle, yazdıkları yazı ile ya da paylaştıkları bir kare fotoğraf ile kaç hayatın değiştiğine şahit olduk.
Bu yazıyı neden yazdım derseniz kısaca açıklayım. Geçtiğimiz gülerde Efeler'deki Atatürk Kent Meydanı’nda bir haber dönerken tesadüfi olarak bir ana şahit oldum. Ve bu an benim içimi parçaladı. Kayıtsız kalamadım. Çocuklar aileleri ile meydanda balonları ile koşup oynarken, kağıt toplayan 12 yaşında bir çocuğa denk geldim. Ve bir süre uzaktan izledim. Bir süre o ağır arabasını çekerek ilerdi ve uçan balonuyla oynayan çocuğun karşında durdu. Ve bir süre öylece onu izledi. O balonu izlerken ben de onu izledim. Kimseyi rahatsız etmeden sadece izledi. Ve ben orta bittim. İçim cız etti. Makineme sarıldım ben de onu rahatsız etmeden, utanmasını sağlamadan uzaktan bir kare fotoğraf çektim.
O andan sonra arkamı döndüm ve ofisime gidiyordum ama yapamadım. Döndüm ve çocuğa yaklaştım. Biraz sohbet ettim. O zaman daha çok üzüldüm. Suriyeli olduğunu söyledi. Ne zaman doğduğunu sorduğumda 12 yaşındayım ama ne zaman doğdum bilmiyorum dedi. Ne yaşadın be çocuk doğduğun zamanı hatırlamıyorsun diye içimden geçirdim. Hayat ona kendisiyle ilgili bir şey yaşama imkanı sunmamış. Yırtık bir maske ile kâğıt toplayıp ekmek alacak kadar para kazanmaya çalışıyorum dedi. Ne acı… 12 yaşında ve ekmek kazanmaya çalışıyorum diyor. Bu çocuk çalışmak zorunda. Bilmediği bir ülkede, bilmediği bir yerde şartlara ayak uydurmaya çalışıyor. Onlar ayak uydurmaya çalışırken lütfen onları gördüğünüzde kayıtsız kalmayın olur mu? En azından imkanınız var ise bir balonla siz de onların yüzünde küçük bir tebessüme sebep olun.
