Bazı şeylerin ölüsü bile ölüm getiriyor karşısındakine. En basit örnek şu Titanik’in hani batan titanı. Titanik’in kalıntılarını izlemek için, görebilmek için titan adı verilen bir kapsüle atlayıp giden vatandaşlardan da ses yok. Ee hani Titanik batmıştı yıllar önce. Birçok kişiyi de ölüme götürmüştü. Şimdi normal şartlarda "lanetlidir, uzak duralım" denilebilecekken cesaret ederek, kalanları görmek istemişlerdi sadece. Ama demek ki vardır Titanik’in ortadan kalkması bile ölmesine, ölüme engel olamamış. Değişiklik duygusu var ya.. Söyleyin baktınız mı oraya. Hani insanların hayallerini süsleyecek kadar büyük, asla batmaz denilen... O filmi izlerken bile hayranlık duyuyorsun. Ki sadece filmi bile kapalı gişe de oynamadı mı? E tamam da nasıl bitti filmin sonu bu kadar ihtişamı, bu kadar satırlara, bu kadar senaryolara sığmayan o güzellik. Ne bileyim öleceksem 2 gün mutlu olayım öleyim mi dersiniz? Yoksa yok ben halimden memnunum normal hayatıma devam edeyim mi? E tabii ki ölüm kolay değil. Suda boğulmak da öyle. Hele ki her şeyi satın almaya gücü olan insanlar için çok daha ağır değil mi? Hadi o üzücü hikaye kapandı. Peki bu Titan, Titan'ın sonu. Acaba bir şey dikkatinizi çekti mi? İki geminin ismindeki Titan kelimesi tesadüf müydü? Kelime anlamı olarak doğaüstü güçleri olan anlamına geliyor yunan mitolojisinde bu kelime. E tabi böyle bir soru işareti de oluşur. Madem güç vardı, son böyle mi olmalıydı?