Ne kadar çok ölümden bahsetmişim yazılarımda. Bilmiyorum belki de bir şairin 'Ben karşının ölüsüyüm' isimli şiirinden bu kadar etkilendim haklıydı da belki. Gerçekten etkileyici bir şiirdi tebrik etmek lazım yazanı. Bu buhranlı duruma son vermek lazım. Evet ölüm gerçek biliyoruz ama asıl hayatımıza yön veren bizim bakış açımız değil mi? Doğru ölüyoruz ve şimdi simurg misali küllerimizden yeniden doğma zamanı. Diğer ismiyle anka kuşu. Bilmeyeniz yoktur onu.
Ne de olsa her ölüm bir bitiş kabul ve yeni bir başlangıç. Ee bu da kabul. Nereden baktığımızla ilgili işte. Biz kayıplara boş verelim, bitişlere boş verelim. Başlangıçlar olsun sayfalarımızda umutlar olsun gündüzlerimizde ve yaşama aşkı. Tabii ki de aldığımız her nefeste bunu becerebilmek söylemek kadar kolay değildir. Doğru ama bilemeyiz ki denemeden bilemeyiz. Yani simurg ismini verdiğimiz kuş hani küllerinden doğan. Bırakmış mı her şeyi öldüm, kül oldum deyip vaz mı geçmiş yaşamaktan. Yoo hala anlatabiliyorsak hikayemizi içimizde hala canlanmamızı bekleyen küllerimiz var demektir. Çok uzağa gitmemize gerek yok kimseden yardım istememize de gerek yok. İçimizde bizim göremediğimiz ama var olan küller. Var mısınız yeniden başlamaya.