Aydın insanının samimiyeti, sıcakkanlılığı bir yana öğrenciye verdikleri değer de gözler önünde. Öğrenci olarak geldiğim Aydın’da, şimdi çalışan bir kadınım. Ancak ne yazık ki gerek öğrencilik yıllarımda benim yaşadığım sıkıntılar gerekse şimdi öğrenci arkadaşlarımın yaşadığı sıkıntılar beni oldukça üzüyor.
Ev sahiplerinin öğrencilere bu denli sert yaklaşmasını hiçbir zaman anlamadım. ‘Öğrenciysen ev yok, tıpçı değilsen ev yok, kız öğrenciysen ev yok, erkek öğrenciysen ev yok, bekarsan ev yok, çalışıyorsan eve geç geliyorsan ev yok, arkadaşlarını getireceksen ev yok…’ Kime ev var? Bu ev sahiplerinin hiç mi başka şehirde okuyan evlatları yok?
Öğrencilerin misafir olarak geldiği bu güzel Aydın’da, onları bu denli dışlamak ne kadar doğru? Tabii, ben eminim ki başka şehirden buraya okumaya gelen öğrencileri kendi evladı gibi gören ev sahipleri de vardır. Ama bir elin beş parmağını geçmez.
Ayrıca başka bir konu da fahiş kira fiyatları. Şu anda okuyan bütün öğrenciler aynı zamanda da çalışmak zorunda. Çünkü başka şansı yok. Bir şekilde ev kirasını çıkarmak zorunda bu öğrenci. 1+1 evde 2000 TL’ye oturması yetmiyormuş gibi, bir de ev sahibinin sene içinde kirayı artırmasıyla uğraşıyor bu öğrenci. Eğer bir sonraki yıl da aynı evde oturmak istiyorsa, oturamaz. Çünkü ya ev satılıyordur, ya ev sahibinin Almanya’dan oğlu geliyordur. Ama hepsi yalan. Başka bir öğrenciye aynı ev 3000 TL’ye kiraya verilir.
Bu konuyla ilgili daha söylenecek çok şey var belki ama ben sözlerimi şu şekilde bitirmek istiyorum. Lütfen herkes elini vicdanına koyup öyle hareket etsin. Kendisine ve ailesine yapılmasını istemediği bir şeyi, bir başkasına yapmasın.
