İnsan en sevdiğini kaybedince evsiz kaldığını hissedermiş.
Meğer yıllardır aradığı evi, ait olduğu yerin hep yanı başında olduğunu fark edermiş....
Kaybedince fark edilirmiş çoğu zaman, oysaki kaybetmeden fark etsen de mâni olunamazmış bu gidişata..
Kader harekete geçtiğinde, sana da haydi dermiş... Seçenekleri sundum sana, seç birini , devam et yoluna....
Hayat her yeni gün farklı şeyler öğretir sana. Görmediklerini görmeni sağlar geç te olsa...
Her duyduğun cümlede, her attığın adımda, hayatına aldığın her insan da, her kaybedişte sonuç hep aynı yola çıkar, olgunlaşmaya... Kendini bulmaya.. kaybettiklerini mümkünse geri kazanmaya... Her yeni gün yeni bir öğretidir ruhumuza...
Çoğu zaman yanlış tercihlere kapılsak da, doğrular olduğu kadar hatalar da bize ait aslında...
Kendinden başlamalı insan affetmeye, önce kendini affedersin, sonra yitip giden zamandaki hatalarını, ardından yüreğinde en derin yaralar açanı....
Hatalarımızla yüzleşme cesareti bulduğumuz da, diner fırtına...
Sessiz bir savaşın galibi edasıyla , son kez dönüp bakmalıyız belki de ardımıza...
Aynı hataları tekrarlamamak adına...
Kaybettiğimiz evimize, ait olduğumuz yere tekrar ulaşmak için, çıkar yüreğimiz uçsuz bucaksız bir yolculuğa....
"Bu karanlık gün, aydınlığa ulaştığında, ulaşacağım sana....."
