Varamadığın yollarda kaybolmanın adıdır sevgi..
Bitti hasret, vuslat zamanı dediğin an yüreğine saplanan hançerin adıdır bazen….
Boğazında düğümlenen kelimelerin, nefesini kesmesi gibi kimi zaman…..
Dolan gözlerini saklayabilmek için çabaladığın anlardır…
Kurduğun hayallerin ağırlığı altında ezilmektir çoğu zaman…
Görmek istemediğin gerçeklerin yüzüne bir tokat gibi çarpmasıdır ….
Aldanmış ve aldandığı şey için yüreği yanan bir insana sorduğunuzda sevgiyi, tam olarak bunları söyleyecektir.
Acıyan yüreğinin sızısı her hücresine işlemiş insanlara göre hüzündür sevgi…
Oysa ki sevgi temizdir, masumdur….
Sevdiğinin tek bir tebessümü uğruna her şeyi yapabilmektir. Gözlerindeki ışıltıyı söndürmemek için, her hatasına rağmen yüreğinde onu affedebilmektir.
Bazen de sırf zarar görmesin diye uzak kalabilmektir…
Aldanışın bile bir güzelliğini görebilmektir…
Sevginin iyileştirici gücünü hissedip, verdiği huzuru tüm yüreğinle hissedebilmektir…
Sevgi’yi hayal kırıklığı olarak görenler, kirli yüreklere denk gelmiş yüreği temiz insanlardır çoğu zaman…
Çıkara dayalı ilişkiler, yalanlar, saklanan gerçekler vs…
Sevgi gibi masum bir duyguya yüklediler menfaatlerini, böylelikle kaybetti masumiyetini…
Kirli dillerde kaybetti anlamını… Kirli yüreklerde söndü ışığı…
Umudun diğer adı olan sevgi, umutsuzlukla hüzünle acıyla anıldı….
Değişen dönüşen her şey gibi, sevgi de anlamını yitirdi……