Ne çok şeyi bırakıyoruz zamana... Bizi iyileştireceğini düşünürken, aslında bizden götürdüklerini fark edemiyoruz...
Yarını düşünürken an'ın değerini kaçırıp keşke demeye başlıyoruz...
Keşkeler sarmasın dilinizi, şu hayattaki en büyük pişmanlıktır, zamanın senden aldıklarının ardından keşke demek....
En büyük hatayı ise, sevdiklerimizi zamana bırakarak yapıyoruz... Bir gün söyleyemediklerinizi bir mezarın başında, toprak parçasına itiraf ederken bulacaksınız kendinizi... İşte o gün anlayacaksınız bugün ne söylemek istediğimi...
Nereden mi biliyorum, canım dediğim 7 kişinin mezarı başında, söyleyemediklerimi bir toprak parçasına anlatırken bulduğumda kendimi, bir daha söylemek istediğim hiçbir şeyi ertelememem gerektiğini öğrendiğim içindir belki....
Şu hayatta en zor şey, bir toprak parçasıyla konuşmaktır, bu yüzden sevmem ertelemeyi ve bu yüzden affederim herkesi...