Yerel seçimler için aday belirleme süreçleri yaklaşırken aday adaylarının isimleri de belirgin bir şekilde ortaya çıkmaya başladı. Farklı eğitim ve meslek gruplarından isimlerin zikredildiği bu süreçte Nazilli özelinde iki konu dikkatimi çekmektedir. Nazilli’de özellikle orta yaş üstü bir kesim Başkan adayının sert mizaçlı ve tüccar bir zihniyete sahip olması gerekliliğini tartışıyor.
Referans olarak da eski bir belediye başkanının ismi zikrediliyor. Şahsen o dönemlerde Nazilli’de olmadığım için tanımadığım ve bilmediğim bir isim üzerinden eleştiri yapmaktan imtina ederim. Benim eleştirim şahıslar ya da yönetim anlayışı üzerine değil, toplumun bakış açısına yönelik olacaktır.
Öncelikle ülkemizde çoğu belediyede olduğu gibi Nazilli’de de belediye çalışanlarının önemli bir kısmı liyakatle değil, referansla işbaşı yaptırılmaktadır. Hal böyle olunca çalışanların bir kısmı maalesef yeterli yetkinliğe sahip olamadığından koltuğuna sıkı sahip çıkmak adına eğilmek, bükülmek, dik duruşa geçmek gibi çeşitli akrobasi hareketlerini hiç tereddütsüz yerine getirmekte ve bundan dolayı da herhangi bir endişe taşımamaktadırlar. Diğer taraftan işinin erbabı, liyakatli, bilgili ve tecrübeli çalışanlar o liyakatsiz ve beceriksiz torpillilerin işini de üstlenmek zorunda kaldıklarından hep mutsuz ve umutsuzlar. (Bu arada her durum ve koşulda siyasetten uzakta kalmayı başarabilmiş, dik duran, bilgisiyle, liyakati ile hak ettiği koltukta kendi işinin yanında iş bilmezlerin eksiğini de kapatmak için mücadele eden asıl emekçi kardeşlerimize de ayrıca selamlarımı ve hürmetlerimi iletiyorum.)
Şu bir gerçek ki, işini siyasete bulaştırmayan, profesyonel, bilgili, ilim-irfan sahibi, işinin ehli insan saygıda kusur etmez lakin esas duruşa geçip başını emme basma tulumba gibi de eğmez! Başkan bir kuruma girdiğinde çalışanlar askeri nizamda esas duruşa geçiyorsa önemli bir sorun var demektir. Böyle beklentisi olan bir başkanın da nitelikli işgücünü barındırması, çalıştırması mümkün değildir. Toplar yanına eşrafın işe yaramayan, iş bilmeyen çocuklarını; emme basma tulumba misali girerken çıkarken alır selamını.
Diğer bir husus tüccarlık meselesi.. Malum Nazilli belediyesinin borçları uzun zamandır gündemi meşgul ediyor. Tabi, burada asıl sorun borç değil, borcun karşılığının olmaması. Nazilli çok çok uzun süredir hizmet almadığı halde borçtan da kurtulabilmiş değil. Bu durum daha ne kadar sürer bilemeyiz fakat reçete yazması beklenen doktor kesinlikle tüccar zihniyetli bir zihniyet de olmamalıdır.
Sebebi basit, kamu kurumları kâr amaçlı değil, fayda odaklı yönetilirler. İşin sonunda kâr elde etmek varsa (özellikle belediyelerde) hizmet eşitlik ilkesi ile tabana yayılamaz. Çünkü ticari anlamda hiçbir getirisi olmayan fakat topluma büyük faydalar sağlayan zaruri hizmetlerin yapılması maliyeti arttıracağından bir tüccar için pek hoş karşılanmaz.
Misal;
Durakların ve kaldırımların engelliler için uygun hale getirilmesi ek maliyettir ve ek getiri sağlamaz. Yine sokak hayvanlarının çözümü ek maliyettir ve getirisi de yoktur. Sanata yapılan yatırımlar ek maliyettir ve ticari karşılık beklenemez. Yaşlılar, kimsesizler, dezavantajlı gruplar ek maliyettir. Tüccar gözüyle getirisi olmayan bu maliyetler kaçınılması gereken maliyetlerdir.
Kamu gözüyle, toplumsal fayda ve eşitlik ilkesiyle hayata bakabilen bir başkan ancak bütçeyi “kâr” amaçlı değil, “fayda” amaçlı yönetebilir. Bu zihniyete sahip bir başkan hizmeti toplumun her kesimine yayarken onlardan kâr elde etmeyi değil, onlara fayda sağlamayı hedefler.
Nazilli çok geride, umarım ki daha da gerilere gitmez. Aday belirleyicilerin bu hususu dikkate almaları ve Nazilli’yi bu köhnelikten kurtarmaları gerekmektedir. Nazilli özelinde konuşmam gerekirse yeni, genç ve bilgili isimlere ihtiyacımız var. Aynı yüzleri her yerde görmekten gına geldi artık. Bir gidin de kurtulalım.
Sağlıkla kalın, sağlıcakla kalın.